Sociaal denken, duurzaam doen
September 2023 – Hij grist een berg snippers uit de witte zak en laat die door zijn handen glijden. Het is een overblijfsel van onverkoopbare plastic bakken en cd-hoesjes, zegt Robin Drost. Hij is bedrijfsleider van kringloop Noggus&Noggus in Dalfsen. De winkel selecteert secuur verschillende soorten plastic, dat vanuit Dalfsen, Ommen, Hasselt, Staphorst en Zwolle binnenkomt. Daarin zijn ze voorloper van Nederland. Hoe gaat dat in zijn werk?
Gekleurde plastic bekers, doorzichtige opslagbakken. Gieters, cd’s. Kringloopwinkel Noggus&Noggus in Dalfsen heeft door de hele winkel plastic spullen staan. Bedrijfsleider Robin Drost wijst naar een sticker op een roze beker. ‘09’, staat erop. September dus. ,, Als het er in december nog staat, gaat hij naar achteren. We krijgen zoveel plastic binnen, dat we eindeloos kunnen wachten tot het verkocht wordt.”
Niet alleen het plastic uit de eigen kringloop, maar ook uit gelieerde kringlopen uit Ommen, Dalfsen, Hasselt, Staphorst (Noggus&Noggus) en Zwolle (Stichting Kringloop Zwolle) gaat uiteindelijk ‘naar achteren’. Daar wordt het heel specifiek uitgesplitst, waardoor het het gemakkelijk gerecycled kan worden. ,,Tussen januari en juni 2023 is 12.500 kilogram plastic naar de afnemer gegaan”, vertelt Eline Westervaarder, woordvoerder van Noggus& Noggus en Stichting Kringloop Zwolle, die met Drost meewandelt.
Daarin zijn ze voorloper van Nederland. ,,We zijn de eerste in Nederland die dit zo secuur doen. We trainen andere kringloopwinkels om dit ook zo te doen”, vertelt Westervaarder. Samen met het Polymer Science Park in Zwolle, een innovatiecentrum voor toegepaste kunststoftechnologie, zette ze deze pilot op. Zo gaf Drost bijvoorbeeld al trainingen bij kringlopen in Steenwijk en Enschede. Hoe gaat dit in zijn werk?
Drost is naar een ruimte achter de kassa gewandeld, waar grote zakken uitpuilen met plastic spullen. ,,Deze hoort hier niet in”, zegt hij, terwijl hij een groene gieter uit een van de bakken grist. In elke bak ligt een ander type plastic: PP (polypropeen), PS (polystyreen) en ‘rest’. ,,De rest is de joker, PS en PP moeten zuivere stromen zijn. Want pas dan kan de boel goed gerecycled worden.”
Maar om alles duidelijk te maken aan medewerkers, is af en toe best een uitdaging. Westervaarder: ,,Zes van de zeven personeelsleden komen uit het sociale domein, volgen bij ons leer-of werkplekken of zijn vrijwilligers. We besteden veel tijd om alles zo in te richten, dat het duidelijk wordt voor alle doelgroepen.” En daarvoor heeft Drost enkele simpele trucjes.
Hij pakt een kledinghanger, breekt hem zo doormidden. ,,Pats. Een kledinghanger is gemaakt van PS, dat knapt. PP breekt niet, maar buigt. En slaat dan wit uit. Dat zijn makkelijke trucjes waaraan onze medewerkers verschillende soorten plastic kunnen herkennen.” Hij draait de gieter om en wijst. ,,Maar het staat vaak ook gewoon onder op spullen”, zegt hij. Ook hangen aan de muur foto’s en teksten van wat wel en niet in de bak moet.
Drost grijnst. ,,Zullen we dan nu maar bij dat monster gaan kijken?” Daarmee bedoelt hij een bulderend apparaat dat in een loods vlak bij de de kringloop staat en plastic in piepkleine stukjes versnippert. Waardoor het gemakkelijker te recyclen is. ,,Voordat het in dit apparaat belandt, volgt nog één check op het plastic: zit alles in de juiste stroom?”
Hij doet gehoorbeschermers op, drukt op een knop en de versnipperaar in de ruimte gaat met een oorverdovend gebrul aan. ,,Dit ding staat in een aparte verzwaarde, betonnen ruimte, omdat hij zo’n enorm lawaai maakt”, roept hij boven het geluid uit. ,,Anders hebben al onze klanten en medewerkers er last van.”
Drost pakt een plastic kist, gooit hem in de machine. Er klinkt wat gekletter en gesputter en vervolgens komt de kist er in piepkleine stukjes weer uit. ,,Hier moet je niet met je vingers inkomen”, brult Drost. Hij gooit er nog een bak in, met hetzelfde resultaat.
,,Nou, dat was het. Zo werkt het dus”, zegt Drost, nadat de machine weer uit is gegaan. Hij wijst naar de de bak onder het apparaat. ,,En dan wordt het dit.”
Al die kleine plastic stukjes gaan in enorme witte zakken. ,,Eén zak weegt 400 kilo. Dus die til je niet zomaar op. Niet alles gaat trouwens door versnipperaar: cd-hoesjes bijvoorbeeld zijn al compact genoeg. Die gaan gewoon allemaal in één zak, zo naar de afnemer. Die zak weegt dat zo’n 250 kilo. Stukkie lichter dan die snippers.”
Tien van die grote zakken gaan op de bodem van de vrachtwagen. Die gaat richting Nordhorn, naar de afnemer. ,,Daar wordt er granulaat van gemaakt: korrels die weer worden gebruikt als grondstof voor nieuwe plastic producten. Zo kan van de ene plastic bak de andere plastic bak worden gemaakt. Of kunststoffen pallets of plantenbakken. Alles, eigenlijk.”
Hij lacht. ,,En op den duur komt het dan misschien weer hier terecht. Bij de kringloop. Eén grote cirkel, dit allemaal.”
Dit artikel is op 23-09-2023 gepubliceerd door de Stentor.
