Sociaal denken, duurzaam doen

‘Bij Kringloop Zwolle word je gewaardeerd om wie je bent’

The crazy bag lady

‘Eerst werkte ik twee dagen van elk vier uur op het sorteercentrum, nu draai ik dinsdagen en donderdagen zes uur per dag mee’, zegt Hannelore. ‘Ik heb me gespecialiseerd in tassen, ze noemen me weleens “the crazy bag lady”. Ik repareer en bedenk oplossingen voor kleine mankementjes, knip netjes loshangende draden af. Ik heb altijd een schaartje aan mijn schort. Sommige mooie tassen hebben geen of een versleten schouderband, sommige goede schouderbanden hebben een kapotte tas: de goede onderdelen zoek ik bij elkaar.’ Het proces richtte ze zelf in, zodat ze veel zittend kan doen. ‘Dat is belangrijk, omdat mijn bewegingsapparaat niet naar behoren functioneert’, legt ze uit. Sinds de oprichting twee jaar geleden werkt ze op de woensdag ook bij naaiatelier Stiksels. Eerst aan de Veerallee, nu aan de Ceintuurbaan. Daar heeft ze inmiddels een soort ongeschreven coördinerende rol. ‘Niet omdat ik de baas wil zijn, hoor. Maar ik ben een detaillist en hou ervan als dingen op orde zijn. Als ik wil dat het goed loopt, moet ik er zelf aan bijdragen. En dat kan hier.’

Droombaan

Van jongs af aan draait Hannelores leven om creëren. Ze leerde naaien op haar achtste, werd opgeleid als goud- en zilversmid, en zingt al sinds haar puberteit in koren. ‘Zingen is mijn therapie. Mijn manier van voelen, van verwerken.’ En dat heeft ze nodig. Na jaren van tijdelijke baantjes, ziekte en het steeds weer verliezen van werk, belandde Hannelore uiteindelijk in de bijstand. ‘Ik kon niet meer meekomen in het systeem. Soms werd ik gewoon misselijk als ik weer naar het werk moest op een plek waar ik helemaal niet hoorde.’ De willekeurige baantjes en het UWV wisselden elkaar af. ‘Ik werd steeds zieker, steeds afgestompter.’ Maar bij Kringloop Zwolle knapte ze helemaal op. ‘Mijn werk hier is vrijwillig. Maar ik zie het als een betaalde functie, met de uitkering als salaris. En eerlijk? Dit is mijn droombaan.’

Een veilige plek

Hannelore straalt kracht uit, maar ze weet ook wat het is om buiten de boot te vallen. Juist daarom voelt ze zich thuis bij Kringloop Zwolle. ‘Hier werken mensen van allerlei leeftijden en achtergronden. Veel van ons trekken het niet in de grote boze buitenwereld. Maar hier herkennen we iets in elkaar. Dat schept een band. Als het aan mij ligt, blijf ik hier mijn hele leven werken. Ik hoop van harte dat dat mogelijk is en blijft.’

Wat ze het meest waardeert? Hannelore hoeft niet lang na te denken. ‘Dat je hier jezelf mag zijn. Dat er ruimte is. Dat je wordt gezien. Ik werk hard. Ik doe ertoe. En dat was nieuw voor mij. Voor het eerst in mijn leven voel ik me echt gewaardeerd.’ Ze is even stil. ‘Dat raakt me. Echt waar.’